پس از به حكومت رسيدن «يحيى بن اسحاق» و استقرار حكومت اشعريان و مواليان اهل بيت (ع)، «على بن بابويه» با رياست و مرجعيت عامه خود، مكتب پر بركت و بى نظيرى را در قم تأسيس كرد كه آمار تربيت شدگان آن مركز بزرگ علمى و محدثان عصر ايشان، تا دويست هزار تن نقل شده است. (1)
باطلوع ستاره «بابويهى» بود كه روش مبارزه مردم با دستگاه خلافت تغيير كلى يافت و آن ها به مبارزات اصولى پرداختند. از طرفى، پسران «بويه» را تقويت كرده و با قدرت ايشان خلفا را يكى پس از ديگرى بركنار مى كردندو حكومت هايى از آل على (ع) را در طبرستان به نام ناصر كبير و ناصر صغير روى كار آوردند. از طرف ديگر، گروهى از دانشمندان اسلامى براى تبليغ و ترويج مبانى و معارف دينى، از قم به خدمت امرا شتافتند و اكثر ايشان به مقام وزارت و امارت و رياست رسيدند و نام وزراى قمى، زنت بخش تاريخ سياست و حكومت شد.
وزارت «ابن العميد» در حكومت «ركن الدوله ديلمى» پس از مشورت با ابن بابويه و صلاحديد آن بزرگوار بود، كه هجرت علمى مرحوم شيخ صدوق از قم به رى (بنا به دعوت استاد ابن العميد) و آثار گرانقدر علمى ـ فرهنگى اين هجرت مقدس، همه از بركات اين اقدام سياسى زعيم بزرگ شيعه در آن دوران است.
چنانکه سفر مرحوم «ابن قولويه» به تغداد و مأسيس مكتب فقه جعفرى در مسجد «براثا» و ده ها اقدام علمى ـ فرهنگى كه در سراسر عالم اسلام صورت گرفت، همه و همه از بركات مكتب «ابن بابويه» در قم بود.
سرانجام اين مكتب پربار بود كه انقلاب عظيم فرهنگى ـ سياسى را جايگزين انقلاب هاى محلى كرد و پست هاى كليدى سياست و فرهنگ جامعه را در اختيار تربيت يافتگان مكتب اهل بيت (ع) قرار داد، تا بشري تشنه حكومت عدل و معارف شيعه را به سرچشمه گواراى اسلام حقيقى و بشيع علوى رهنمون سازند. امروز اين ستاره نورانى با درخششى بيشتر دليل راه ميليون ها مسلمان و پايگاه اميد بريدگان از مكاتب بيگانه است، و به راستى قم، ام القراى عالم اسلام و حرم اهل بيت و عش آل محمد(ص) است.