گريستن در سوگ شهداي کربلا، تجديد بيعت با عاشورا و فرهنگ شهادت و تغذيه فکري و روحي با اين مکتب است. اشک ريختن نوعي بيعت و امضا کردن پيمان و قرارداد دوستي با سيد الشّهدا و ابراز انزجار و تنفّر از قاتلان حضرت است. از اين رو ائمه عليهم السلام به گريستن بر مظلوميت شهداي کربلا تأکيد کرده اند. براي گريه بر مصيبتهاي امام حسين عليه السلام ثوابها و فضيلتهاي فراوان ذکر کرده و فرمودهاند که چشم گريان بر کربلائيان، چشمه فيض خدا است . زيرا اشک ريختن در عزاي حسين عليه السلام نشانه پيوند قلبي با اهل بيت عليهم السلام و سيدالشّهدا عليه السلام است.
اشک، دل را سيراب ميکند، عطش روح را برطرف ميسازد، و نتيجه محبتي است که نسبت به اهل بيت حاصل ميشود. نيز نشانه همدلي و هماهنگي روحي با ائمه اطهار عليهم السلام است. قلبي که مهر حسين عليه السلام داشته باشد، بي شک به ياد مظلوميت و شهادت او ميگريد.
فضيلتها و ثوابهاي زيادي که براي گريه بر امام حسين عليه السلام در روايات ذکر شده، در صورتي است . که گناه و فسق و آلودگي انسان در حدي نباشد که مانع رسيدن فيض الهي گردد. اشکي که مبيّن پيوند عاطفي و رابطه مکتبي واتصال روحي با راه و فکر و خطّ سيّد الشهدا است که حتماً زمينه ساز پرهيز از گناه
ميگردد.