خداوند برای نجات بشریت یک سری کتاب های آسمانی توسط بهترین مخلو قات خویش برای هدایت و موفقیت بشر در خطرها و مصائب دنیا فرستاده است . و در هر دوره ای که می گذشت کتاب ها بنا به توسعه فکر بشر دارای محتویات عمیق تر می شدند و این کتاب ها نیاز به اشخاصی بزرگتر و مقربتر داشتند تا آن ها را برای مردم واضح و روشن گردانند . کامل ترین و آخرین کتاب آسمانی همه می دانیم که قران است . طبق خود آیات ، قران کتابی است که همه چیز عالم در آن ثبت است . و این کتاب بسیار پر محتوا نیاز به یک معلم بسیار بزرگ دارد و ان هم حضرت رسول الله «خاتم الانبیاء » مامور به تعلم آن شده است . باتوجه به بزرگی این کتاب پس از رحلت رسو ل الله هم نیاز به یک مفسر و مبین دارد . این بود که رسول الله جانشینان بعد از خویش را به مردم معرفی می کرد . یکی از این ها امام حسین (ع) است . که پیامبر در مقام او فرمود « حسین از من است و من هم از حسین » . قران مانند چشمه ای جوشان است و اشخاص بی دین هر آیینه قصد آلوده کردن این آب گوارا را دارند . بنی امیه نیز این چنین بودند . برای واضح شدن این مسئله یک مثالی میزنیم : در آب آشامیدنی منبع شهر شما کسی قصد داشته با شد در او سم بریزد ، شخصی هم با جان فشانی مانع این کار شود ، امویان از یزید لعنه الله آن شخصی است که در منبع روح و جسم و جان انسان سم وارد می کرد ولی امام حسین با جان فشانی از این کار ممانعت می کردند . برای معرفت مردم که حق را از باطل تشخیص دهند متحمل این همه سختی ها و باعث این جان خود را از دست دهد . در شب تاسوعا بعد از آن همه سخن هایی که امام حسین (ع)در مورد فردا برای اصحاب نقل کرد: فرموده بودند که فردا کسی از شما زنده نمی ماند و همگی به شهادت می رسید هر کس می خواهد بماند و هر کس نمی خواهد اجباری نیست . به یاران (کسانی که باقی مانده بودند ) فرمود : که شما مانند دانه ای که زیر گل قرارمی دهند یک بار پوسته این دانه می شکند و جوانه ای سبز از او می روید هستید ، و فردا همگی مانند آن دانه شکسته خواهید شد و این شکستن سخت است ولی برای همیشه جوانه و نام شما با قی می ماند و هیچ کسی نمی تواند به مقام شما نا ئل شود ..
سخنان معصومين (ع ) در مورد امام حسین (ع)
پيغمبر اكرم (ص) فرمود: حسين از من است و من از حسينم ، خدا دوست مى دارد هر كسى را كه
حسين من را دوست بدارد .
امام صادق (ع) فرمود: سوره والفجر را در نوافل و فرائض خودتان بخوانيد كه سوره جدم حسين بن على است . عرض كردند: به چه مناسبتى سوره جد شماست ؟ فرمود: آن آيات آخر سوره والفجر مصداقش حسين است ، آنجا كه مى فرمايد:
"يا ايتها النفس المطمئنه ، ارجعى الى ربك راضيه مرضيه ، فادخلى فى عبادى و ادخلى جنتى"
امام صادق عليه السلام فرمود: خدا رحمت كند عمويم عباس را، عجب نيكو امتحان داد، ايثار كرد.
امام زين العابدين فرمود: ما دوازده نفر بوديم و تمام ما دوازده نفر را به يك زنجير بسته بودند كه يك سر
زنجير به بازوى من و سر ديگر آن به بازوى عمه ام زينب بسته بود.
امام باقر (ع) فرمودند : سى هزار نفر جمع شده بودند كه جد ما حضرت حسين (ع) را بكشند و هر يك با كشتن او به خدا تقرب مى جستند، چون مى گفتند يزيد خليفه پيامبر است و حسين بن على بر او خروج كرده است ، بايد با او جنگيد.
پيغمبر اكرم (ص) فرمود: از قتل حسين(ع) در دل هاى مومنان سوزشى است كه هرگز به سردى نگرايد.
هرجا كه روى عزا و ماتم برپاست
از سوز حسين (ع ) آتشى بر دلهاست
هر دم كه ز كربلاى او ياد شود
فرياد حسين حسين (ع ) ياران به هواست
پخش آنلاین مداحی » فعال سازی