باورود اعراب اشعرى به قم در سال 83 و برچيده شدن آيين زرتشت، و ايجاد عمران و آبادى هاى بسيار , مردم قم چنان اهميت و عظمت يافتند كه گويى در كشور نيمه مستقل كوچكى در «قلب دارالاسلام» زندگى مى كردند، چنان که از آغاز ظهور خلفاى عباسى در 132 هـ ق تا اواخر دوره خلافت هارون از دادن خراج به حكومت وقت خوددارى مى كردند و هيچ يك از خلفا توان و جرأت مقابله با آنان را نداشتند.
در زمان هارون عباسى كه فرمانروايى اسلامى حداكثر توسعه را يافت(سال 184 هـ ق) هارون تصميم گرفت صحابه و دوستداران اهل بيت(ع) را تحت فشار قرار دهد و قم، اين كانون ضد ظلم و ستم را سركوب نمايد.
لذا هارون «عبدالله بن كوشيد قمى» را به حكومت اصفهان (كه قم از توابع آن بود) گماشت تا ماليات پنجاه و چند ساله قم را وصول نمايد.
او هم برادر خود «عاصم» را عامل قم قرار داد. عاصم پس از شكنجه و اذيت و آزار مردم، حتى يك درهم از ماليات معوقه را وصول نكرد، ولى همچنان بر فشار خود افزود تا اين كه عده اى از اهالى و بزرگان شهر زبان به شفاعت گشودند، اما به نتيجه نرسيدند. بعد از بى نتيجه بودن اين وساطت ها «عاصم» به دست عده اى از جان گذشته به هلاكت رسيد.
همين حادثه باعث عزل عبدالله از حكومت اصفهان شد، ولى عبدالله به دارالخلافه شتافت و با پرداخت يك ميليون در هم خواستار بازگشت به سمت قبلى خود شد، به شرط اين كه قم از تابعيت اصفهان خارج شود.
سرانجام با توضيحات قانع كننده او و بيانات «حمزة بن السيع»- از برزگان قم - و عهده دار شدن خراج شهر، هارون استقلال شهر قم را پذيرفت و بدين سان اين شهر استقلال سياسى يافت و پس از تعيين حدود آن، مسجد جامع با منبرى براى امام جمعه (كه نشانه استقلال هر ناحيه بود) در آن ساخته شد (1)
هنگام استقلال در اين سرزمين دو شهر وجود داشت; يك شهر جديد اسلامى به نام «قم» و ديگرى شهر زرتشتيان به نام «كميدان» كه عمال حكومتى و زندان شهر در آن جا بودند; چرا كه اهل قم عمال حكومت را به شهر خود راه نمى دادند.
پخش آنلاین مداحی » فعال سازی